Bordéus-Paris

Bordéus-Paris Descrição desta imagem, também comentada abaixo O vencedor de 1896, o inglês Arthur Linton, aqui recompensado com o buquê dos trabalhadores da fábrica de Gladiadores Em geral
Esporte ciclismo de estrada
Criação 1891
2014
Desaparecimento 1988
Edições 86
Tipo / formato velho clássico
Periodicidade anual (maio)
Locais) França
Status dos participantes profissionais

Prêmios
Detentor do título Jean-François Rault (1988)
Mais intitulado (s) Herman Van Springel
(7 vitórias)

Bordéus-Paris é uma corrida de ciclismo . Criado em 1891 , teve 86 edições até 1988 . Foi relançado em 2014 .

História

Este evento foi único, pela sua extensão de cerca de 600  km e pelo seu percurso. Começou ao norte de Bordéus às 2:00 da manhã e terminou em Paris 14 horas depois. Na segunda parte do percurso, o corredor posicionou-se atrás de uma máquina motorizada denominada Derny , acionada pelo treinador, a fim de diminuir a resistência do ar, o que lhe permitiu atingir velocidades da ordem de 50 a 60  km / h . No entanto, este regulamento sofreu muitas adaptações sucessivas.

Antes da guerra , a maioria dos autocarros era composta por porta-jornais , tendo disputado a Corrida dos Porta-jornais .

É um dos três clássicos que escapou de Eddy Merckx , com o Paris-Tours e o Campeonato de Zurique .

Além disso, deve-se destacar que a corrida foi vencida por Émile Masson e seu filho (em 1923 para a primeira e em 1946 para a segunda).

Em 1965 , Jacques Anquetil alcançou a façanha de vencer o Bordéus-Paris no dia seguinte à sua vitória no Critérium du Dauphiné libéré  : nem dormiu uma noite inteira entre a primeira vitória e o início do clássico. Quando confessou ter dopado, respondeu ao Ministro da Juventude e Desportos François Missoffe que o questionou sobre esta confissão: “Pensou sinceramente que é possível correr Bordéus-Paris com o ímpeto do Dauphiné com simples torrões de açúcar? "

Com o tempo, a raça perde prestígio. Na verdade, exigia um treinamento especial e não interessava mais aos pilotos que se preparavam para a Volta à Espanha ou à Itália . O número de participantes começou a diminuir e a última versão do Derny aconteceu em 1985. Mais três edições aconteceram entre 1986 e 1988.

Desde então, o percurso não dá mais origem a uma corrida, mas o percurso foi feito a cada dois anos entre 1980 e 2010 pelo clube "Touristes et Cyclotouristes de Guyenne" em três modalidades (ciclismo em menos de 28 horas, caminhantes em menos de 36 horas e passeio de bicicleta em menos de 60 horas).

Renascimento

Vinte e sete anos após a sua última edição profissional, a prova de ciclismo Bordéus-Paris renasceu em 2014. Este ciclo desportivo realiza-se ao longo de um percurso de 610 km com três opções disponíveis: menos de 32 horas (solo ou 2 pessoas), menos de 60 horas. A partida tem lugar desde o parque Angéliques em Bordéus , e a chegada ao Vélodrome de Saint-Quentin-en-Yvelines .

Prêmios

Vencedores da corrida
Ano Vencedora Segundo Terceiro
1891 George Pilkington Mills Montague Holbein Selwyn francis edge
1892 Auguste Stephane Celestin Vigneaux Charles Hoden
1893 Louis Cottereau Auguste Stephane Jean-Marie Corre
1894 Lucien Lesna Charles lucas John Dunlop Lumsden
1895 Charles Meyer Jean-Marie Corre Henri coullibeuf
1896 Arthur Linton e Gaston Rivierre Marius Thé
1897 Gaston Rivierre Mathieu Cordang Charles Meyer
1898 Gaston Rivierre Maurice Garin Bandeira da Alemanha (1867–1918) .svg Thaddäus Robl
1899 Huret constante Bandeira da Alemanha (1867–1918) .svg Josef Fischer Maurice Garin
1900 Bandeira da Alemanha (1867–1918) .svg Josef Fischer Maurice Garin Ambroise Garin
1901 Lucien Lesna Hipólito Aucouturier Jean Fischer
1902 Edouard Wattelier Michel Frederick Ambroise Garin
1902 Maurice Garin Lucien Lesna Rodolfo Muller
1903 Hipólito Aucouturier Leon georget Gustave Pasquier
1904 Fernand Augereau Jean Dargassies Georges Fleury
1905 Hipólito Aucouturier René Pottier Corneta de Henri
1906 Marcel Cadolle Corneta de Henri Louis Trousselier
1907 Cyrille Van Hauwaert Augustin Ringeval Gustave Garrigou
1908 Louis Trousselier Cyrille Van Hauwaert Emile Georget
1909 Cyrille Van Hauwaert Louis Trousselier Emile Georget
1910 Emile Georget Louis Trousselier Leon georget
1911 François Faber Gustave Garrigou Jules Masselis
1912 Emile Georget Lucien Petit-Breton Gustave Garrigou
1913 Louis Mottiat Cyrille Van Hauwaert René Vandenberghe
1914 Paul Deman Marcel compra Cyrille Van Hauwaert
1915-1918 Não contestado por causa da Primeira Guerra Mundial
1919 Henri Pelissier Louis Heusghem Albert Dejonghe
1920 Eugene Christophe Louis Heusghem Louis Mottiat
1921 Eugene Christophe Jean Alavoine Philippe Thys
1922 Francis Pelissier Louis Mottiat Émile Masson sênior
1923 Émile Masson sênior Francis Pelissier Louis Mottiat
1924 Francis Pelissier Émile Masson sênior Jean Alavoine
1925 Heiri Suter Gerard Debaets Hector Martin
1926 Adelin Benoît Julien Delbecque Lucien Buysse
1927 Georges Ronsse Adelin Benoît Gustave Van Slembrouck
1928 Hector Martin Maurice De Waele Ernest Neuhard
1929 Georges Ronsse Hector Martin Joseph Demuysere
1930 Georges Ronsse Francis Pelissier Joseph Demuysere
1931 Bernard van Rysselberghe Romain Gijssels Frans Bonduel
1932 Romain Gijssels Frans Bonduel Alfons Schepers
1933 Fernand Mithouard Bernad Van Rysselberghe Romain Gijssels
1934 Jean Noret Raymond Louviot Julien Moineau
1935 Edgard De Caluwé Julien Moineau Jules Merviel
1936 Paul Chocque Bandeira da Itália (1861–1946) .svg Jules Rossi Benoit Faure
1937 Joseph Somers Louis Thietard Benoit Faure
1938 Marcel Laurent René Walschot Bandeira da Itália (1861–1946) .svg Jules Rossi
1939 Marcel Laurent René Walschot Jean Majerus
1940-1945 Não contestado por causa da Segunda Guerra Mundial
1946 Émile Masson Júnior Joseph Somers Joseph Soffietti
1947 Joseph Somers Albert Dubuisson Roger leveque
1948 Angel The Strat Gerard Buyl René Walschot
1949 Jacques Moujica Émile Masson Júnior Eloi Tassin
1950 Wim van East Maurice Diot Joseph Somers
1951 Bernard Gauthier Wim van East Maurice Diot
1952 Wim van East Maurice Diot Jean Gueguen
1953 Ferdi Kübler Wim van East Guido De Santi
1954 Bernard Gauthier Wim van East Fiorenzo Magni
1955 Não disputado
1956 Bernard Gauthier Stan ockers Jean-Marie Cieleska
1957 Bernard Gauthier Jacques Dupont François Mahé
1958 Jean-Marie Cieleska Pino Cerami Jos Hoevenaers
1959 Bobet louison Roger hassenforder Guillaume Van Tongerloo
1960 Marcel Janssens François Mahé Piet Oellibrandt
1961 Wim van East Bobet louison Camille Le Menn
1962 Jo de Roo François Mahé Marcel Janssens
1963 Tom simpson Piet Rentmeester Bastiaan Maliepaard
1964 Michel Nédélec Jean Stablinski Theo Nijs
1965 Jacques Anquetil Jean Stablinski Tom simpson
1966 Jan Janssen Joseph Groussard Jean-Claude Lefebvre
1967 Georges Van Coningsloo Herman Van Springel Christmas Drilled
1968 Emile Bodart Raymond Delisle Rolf wolfshohl
1969 Walter Godefroot Jan Janssen Michel Perin
1970 Herman Van Springel Lucien Aimar Roger rosiers
1971-1972 Não disputado
1973 Enzo Mattioda Cyrille Guimard Walter Godefroot
1974 Herman Van Springel e Régis Delépine Leif Mortensen
1975 Herman Van Springel Regis Delépine Robert Mintkiewicz
1976 Walter Godefroot Herman Van Springel André Chalmel
1977 Herman Van Springel Walter Godefroot André Chalmel
1978 Herman Van Springel Roger rosiers Regis Delépine
1979 André Chalmel Regis Delépine Herman Van Springel
1980 Herman Van Springel Roland Berland Joaquim agostinho
Mil novecentos e oitenta e um Herman Van Springel Ferdi Van Den Haute Maurice Le Guilloux
1982 Marcel Tinazzi Maurice Le Guilloux Pascal Poisson
1983 Gilbert Duclos-Lassalle Etienne Van Der Helst Lixadeiras dominique
1984 Hubert Linard Maurice Le Guilloux Pierre Bazzo
1985 René Martens Gilbert Duclos-Lassalle Guy Gallopin
1986 Gilbert Glaus Guy Gallopin Bernard Vallet
1987 Bernard Vallet Gilbert Duclos-Lassalle Guy Gallopin
1988 Jean-François Rault Bernard chesneau Henri Dorgelo
1989-2013 Sem corridas
2014 Marc Lagrange Franck Pencolé Mickaël Gueguen

Bordéus-Paris em obras de ficção

Em Le Vélo de Ghislain Lambert , a corrida Bordéus-Paris é ganha por Ghislain Lambert, e continua a ser a única vitória profissional de toda a carreira do corredor. Como Georges Van Coningsloo em 1967, Lambert não respeitou a pausa não oficial da noite.

Observação

Notas e referências

  1. "Paris-Soir" de 12 de maio de 1939 em Gallica
  2. Renascimento do grande clássico Bordeaux-Paris no Cyclosport
  3. GP Mills mais tarde se tornaria um piloto de corrida em seu país e venceu a corrida de Heavy Touring Car em junho de 1907 no circuito da Ilha de Man , com um Humber-Beeston.
  4. Primeira edição em 1902, 1º de junho, organizada pelo jornal Le Vélo.
  5. Segunda edição em 1902, 27 de julho, organizada pelo jornal L'Auto-Vélo.

links externos